|
YUNUS
SÛRESİ
"B"İSMİLLAHİR RAHMÂNİR RAHİYM
1-)
Elif Lâââm Ra* tilke ayatül Kitabil Hakiym;
Eliif, Lââm, Ra... İşte bunlar Kitab-ı
Hakiym'in
(hikmet dolu hakikat BİLGİsi kaynağının)
işaretleridir.
2-)
Ekâne linNasi aceben en evhayna ila Racülin minhüm en
enzirin Nase ve beşşirilleziyne amenû enne lehüm kademe
sıdkın ınde Rabbihim* kalel kafirune inne haza le
sahırun mübiyn;
İçlerinden bir ricale: "İnsanları uyar ve
iman edenlere de kendileri için Rableri indînde Kadem-i
Sıdk
(Esmâ açığa çıkışından gelen bir şekilde
tasdik) olduğunu müjdele!" diye vahyetmemiz, insanlar
için çok şaşkınlık oluşturacak bir şey mi oldu? Hakikat
bilgisini inkâr edenler: "Muhakkak ki bu (adam)
apaçık bir büyücüdür" dediler.
3-)
İnne Rabbekümullahulleziy halekas Semavati vel Arda fiy
sitteti eyyamin sümmesteva alel Arşi yüdebbirul emr* ma
min şefiy'in illâ min ba'di izniHİ, zâlikümullahu
Rabbuküm fa'buduHU, efela tezekkerun;
Muhakkak Rabbiniz O Allah'tır ki, semâlar
ve arzı altı aşamalı bir süreçte yarattı; sonra Arş'a
istiva etti
(Esmâ'sından yarattığı bu âlemlerde gene
dileğince hükümran olarak tedbir {idare} etti-{Arş;
derûnî mânâda, tüm varlığın tekillik boyutudur. A.H.}),
Hükmü üzere tedbir (idare-her an yeni şe'nde olarak)
oluyor! Hiç kimse bir diğerine şefaat edemez, şefaat
edilecek olanın "HÛ"viyetindeki (yaratılış amacına
göre oluşmuş Esmâ bileşimi)
elvermedikçe! İşte budur Rabbiniz olan Allah! O hâlde
O'na kulluğunuzun farkındalığına erin! Hâlâ derinliğine
düşünmeyecek misiniz?
4-)
İleyHİ merciuküm cemiy'a* va'dAllahi Hakka* inneHU
yebdeül halka sümme yuıydühu li yecziyellezine amenû ve
amilus salihati Bil kıst* velleziyne keferu lehüm
şerabün min hamiymin ve azâbün eliymün Bima kânu
yekfürun;
Hepiniz topluca O'na rücu edeceksiniz
(O'na rücu; mekânsal değil boyutsal olur;
hakikatinde müşahede anlamında)... Allah'ın, kesin
uygulayacağıdır bu! Muhakkak ki O, halkı ibda eder
(Esmâ'sından Mubdi' ismi anlamına göre, tüm
yaratılmışları, muradı doğrultusunda topluca ve
birimselliksiz yaratır), sonra (birimsellik
boyutunda) iman edip imanın gereği fiilleri açığa
çıkaranları hak ettiklerine göre cezalandırmak (yani
kendisinden açığa çıkanın sonuçlarını yaşatmak) için
onu birimsel kişiliğine ("KAF" harfiyle işaret
edilen "BEN"lik) iade eder (aslına rücu
aşamasından sonra Esmâ'sındaki Muıyd ismi anlamına göre)...
Hakikat bilgisini inkâr edenlere gelince, küfürlerinin
sonucu olarak bir kaynar sudan içerler ve acı bir azap
yaşarlar.
5-)
"HU"velleziy cealeş şemse dıyâen vel kamere nuren ve
kadderehu menazile li ta'lemu adedes siniyne vel hısab*
ma halekAllahu zâlike illâ BilHakk* yufassılül ayati
likavmin ya'lemun;
O
(Allah'tır) ki, Güneş'i yaşam ışığı
(enerjisi) olarak meydana getirdi; Ay'ı nur
(insanda duygusal boyutu düzenleyici kıldı, çekim
gücünün etkisiyle hormonal yapı üzerindeki etkileri),
senelerin adedini ve hesabı bilesiniz diye Ay'ı
menziller sahibi olarak takdir etti... Allah bunları Hak
olarak (Esmâ'sındaki özelliklerle)
yaratmıştır. Düşünebilenler için işaretlerini böyle
detaylı açıklıyor.
6-)
İnne fiyhtilafilleyli ven nehari ve ma halekAllahu fiys
Semavati vel Ardı le âyâtin li kavmin yettekun;
Gece ve gündüzün dönüşümünde, Allah'ın
semâlar ve arzda yarattıklarında, korunmak isteyenlere
nice işaretler vardır.
7-)
İnnelleziyne la yercune Lıkaena ve radu Bil hayatid
dünya vatmeennu Biha velleziyne hüm an ayatina ğafilun;
Rücu ederek, hakikati olan Esmâ'nın
farkındalığı yaşamına ermeyeceklerini sananlar, dünya
hayatına razı olup onunla tatmin olanlar, kozalarında
yaşayıp işaretlerimizi değerlendiremeyenler var ya...
8-)
Ülaike me'vahümün naru Bima kânu yeksibun;
İşte onlar kendilerinden açığa çıkanın
getirisi olarak ateşte yaşayacaklardır!
9-)
İnnelleziyne amenû ve amilus salihati yehdiyhim Rabbühüm
Bi iymanihim* tecriy min tahtihimül enharu fiy cennatin
naıym;
İman edip imanın gereği fiiller ortaya
koyanlara gelince; Rableri onlara imanlarının getirisi
olan hakikati yaşatır... Naîm cennetlerinde, onların
altlarından nehirler akar.
10-)
Da'vahüm fiyha subhanekellahümme ve tehıyyetühüm fiyha
Selâm* ve ahıru da'vahüm enil Hamdu Lillahi Rabbil
alemiyn;
Onların ondaki Allah'a yönelişleri:
"Subhaneke Allahümme = Subhansın sen Allah'ım; seni
tenzih ve tespih ederiz"dir... Birbirlerine yönelişleri
ise: "Selâm"dır
(Selâm ismi mânâsı sürekli açığa çıksın
bizde)... Yönelişlerinin
sonucunda ulaştıkları ise: "El Hamdu Lillâhi Rabb-ül
âlemîn = Hamd Rabb-ül âlemîn Allah'ındır" noktasıdır.
11-)
Velev yuaccilullahu lin Nasişşerresti'calehüm Bil hayri
lekudiye ileyhim ecelühüm* fenezerulleziyne la yercune
Lıkaena fiy tuğyanihim ya'mehun;
Eğer Allah insanlara, onların hayrı
dilemedeki acelelerine göre, şerri hak etmelerine cevap
verseydi; onların ömürleri çoktan bitmiş olurdu! Rücu
ederek hakikati olan Esmâ'nın farkındalığına
ermeyeceklerini sananları, kendi taşkınlıkları içinde
kör ve şaşkın, bocalar hâlde bırakırız.
12-)
Ve iza messel İnsaneddurru deana licenbihi ev kaıden ev
kaima* felemma keşefna anhü durrahu merre keen lem
yed'una ila durrin messeh* kezâlike züyyine lil
müsrifiyne ma kânu ya'melun;
İnsan, sıkıntı veren bir olay
yaşadığında; uzanmış, otururken ya da ayaktayken bize
yönelip yardım ister! Fakat o olaydan feraha
çıkardığımızda, sanki kendisini sıkan o olay için bize
dua etmemiş gibi yürür gider! İşte haddi aşanlara,
yapmakta oldukları böylece süslendirilmiştir.
13-)
Ve lekad ehleknel kurune min kabliküm lemma zalemu ve
caethüm Rusulühüm Bil beyyinati ve ma kânu li yu'minu*
kezâlike neczil kavmel mücrimiyn;
Andolsun ki, sizden önceki nesilleri,
kendilerine Rasûlleri açık deliller olarak geldikleri
hâlde, zulümleri ve iman etmemeleri nedeniyle helâk
ettik... Suçlu toplumları işte böyle cezalandırırız!
14-)
Sümme cealnaküm hâlâife fiyl Ardı min ba'dihim li
nenzure keyfe ta'melun;
Sonra, onların ardından, sizi arzda
halifeler olarak meydana getirdik, ne tür uygulama
içinde olacağınızı görelim.
15-)
Ve iza tütla aleyhim ayatüna beyyinatin kalelleziyne la
yercune Lıkaene'ti Bi Kur'anin ğayri hazâ ev beddilhu,
kul ma yekûnü liy en übeddilehu min tilkai nefsiy* in
ettebiu illâ ma yuha ileyye, inniy ehafü in asaytü
Rabbiy azâbe yevmin azîym;
İşaretlerimiz onlara apaçık deliller
olarak okunduğunda, rücu ederek hakikatleri olan
Esmâ'nın farkındalığına ermeyeceklerini sananlar:
"Bundan başka bir Kur'ân getir yahut Onu değiştir"
dediler... De ki: "Onu nefsim tarafımdan değiştirmem
benim için olacak şey değildir... Ben ancak bana
vahyolunana tâbi olurum... Eğer Rabbime isyan edersem
muhakkak ki ben o çok şiddetli sürecin azabından
korkarım."
16-)
Kul lev şaAllahu ma televtühu aleyküm ve la edraküm
Bihi, fekad lebistü fiyküm umüren min kablih* efela
ta'kılun;
De ki: "Eğer Allah dileseydi Onu size
okumazdım; Onu size bildirmemiş olurdu!.. Ondan önce
sizin içinizde gerçekten bir ömür kaldım... Aklınızı
kullanıp bunu anlamayacak mısınız?"
17-)
Femen azlemü mimmeniftera alAllahi keziben ev kezzebe
BiayatiHİ, innehu la yüflihul mücrimun;
Allah'a yalan iftira eden yahut O'nun
işaretlerindeki varlığını
(Esmâ'sının açığa çıkışı olan işaretleri)
yalanlayandan daha zâlim kimdir? Muhakkak ki suçlular
kurtuluşa ermezler!
18-)
Ve ya'büdune min dunillahi ma la yadurruhüm ve la
yenfeuhüm ve yekulune haülai şüfeauna indAllah* kul
etünebbiunAllahe Bima la ya'lemü fiys Semavati ve la
fiyl Ard* subhaneHU ve tealâ amma yüşrikûn;
Allah dûnundakilere tapınırlar; oysa
onlar ne zararı ne de faydası olmayan şeylerdir!
Üstelik: "İşte bunlar Allah indînde bizim
şefaatçilerimiz" derler... De ki: "Siz, Allah'a, semâlar
ve arzda bilmediği bir şeyi mi haber veriyorsunuz?"
Subhan'dır O; onların ortak koştuklarından münezzeh ve
yücedir.
19-)
Ve ma kânenNasu illâ ümmeten vahıdeten fahtelefu* ve
levla kelimetün sebekat min Rabbike lekudiye beynehüm
fiyma fiyhi yahtelifun;
İnsanlar tek bir ümmetten
(İslâm fıtratı üzere yaratılma gerçeği)
başka bir şey değildi, ayrılığa düştüler!
(Anlatılmak istenen; varoluşun, zamansallıkla anlaşılan
değil, her an geçerliliği olan olduğu. Şöyle ki: Her
insanın, yaratılış olarak İslâm fıtratı üzere tek bir
esasa göre meydana geldiği, anne-babasının dinini
benlenince ayrılığın oluştuğuna işaret ediliyor. A.H.)
Eğer Rabbinden öne geçmiş bir söz (kullukların
gereğinin yaşanması hükmü)
olmasaydı, hakkında ayrılığa düştükleri konuda
aralarında hüküm verilirdi.
20-)
Ve yekulune levla ünzile aleyhi ayetün min Rabbih* fekul
innemel ğaybü Lillahi fentezıru* inniy meaküm minel
müntezıriyn;
"O'nun üzerine Rabbinden bir mucize inzâl
edilmeli değil miydi?" derler... De ki: "Gayb yalnızca
Allah içindir! Bekleyin! Muhakkak ki ben de sizinle
beraber bekleyenlerdenim."
21-)
Ve iza ezaknenNase rahmeten min ba'di darrae messethüm
iza lehüm mekrun fiy ayatina* kulillahu esrau mekra*
inne Rusulena yektübune ma temkürun;
İnsanlara, kendilerine dokunmuş bir
sıkıntıdan sonra bir rahmet, güzellik tattırdığımızda,
işaretlerimiz hakkında hemen bir mekre düşerler... De
ki: "Mekr itibarıyla Allah daha süratlidir... Muhakkak
ki Rasûllerimiz mekrlerinizi yazıyorlar."
(Yaşadıkları sıkıntının, elleriyle yaptıklarının sonucu
olduğunu kavrayamayıp; ardından gelen rahmetin ise,
yaptıkları yanlışın gerçekte yanlış olmamasının sonucu
olduğunu ve doğru yolda olduklarını sanırlar. Allah da
onların bu sanılarını bozmaz ve yanlışta devam
etmelerine müsaade ederek, azaplarının daha da
büyümesine izin verir. İşte onların bu zanları, kendi
mekrleri; Allah'ın yanlışlarında devama müsaadesi de,
karşı mekridir. A.H.)
22-)
"HU"velleziy yüseyyiruküm fiyl berri vel bahr* hatta iza
küntüm fiyl fülki ve cerayne Bihim Bi riyhın tayyibetin
ve ferihu Biha caetha riyhun asıfün ve caehümül mevcü
min külli mekanin ve zannu ennehüm uhıyta Bihim,
deavullahe muhlisıyne lehüd diyn* lein enceytena min
hazihi le nekûnenne mineş şakiriyn;
"HÛ" ki sizi karada ve denizde
seyrettirmekte... Hatta siz gemideyken; gemiler,
içindekileri sakin bir rüzgâr ile akıp götürdükleri
sırada bundan mutlularken; onlara fırtına gelip çatar,
dalgalar her taraftan onları vurur! Onlar da dalgalarla
kuşatıldıklarını ve büyük tehlikede olduklarını
düşündüklerinde, tüm oluşumun Allah'ın kudret elinde
olduğuna inanmış olarak dua ederler: "Andolsun ki eğer
bizi şundan kurtarırsan, kesinlikle şükredenlerden
olacağız."
23-)
Felemma encahüm iza hüm yebğune fiyl Ardı Biğayril Hakk*
ya eyyühenNasu innema bağyüküm alâ enfüsiküm metaal
hayatid dünya sümme ileyna merciuküm fenünebbiuküm Bima
küntüm ta'melun;
Ne zaman ki Allah onları kurtarır,
yeryüzünde haksız olarak hemen azgınlığa başlarlar... Ey
insanlar, sizin zulüm ve taşkınlığınız, sadece
nefslerinize zarar verecektir! O dünya hayatının geçici
zevklerinden yararlanırsınız; sonra dönüşünüz bizedir!
(İşte o zaman) yapmış olduklarınızı
(hakikatini) bildiririz.
24-)
İnnema meselül hayatid dünya kemain enzelnahu minesSemai
fahteleta Bihi nebatül Ardı mimma ye'külün Nasu vel
en'am* hatta iza ehazetil Ardu zuhrufeha vezzeyyenet ve
zanne ehlüha ennehüm kadirune aleyha, etaha emruna
leylen ev neharen fecealnaha hasıyden keen lem tağne Bil
ems* kezâlike nufessılül ayati likavmin yetefekkerun;
Dünya hayatı şuna benzer... Semâdan inzâl
ettiğimiz bir su; onunla insanların ve hayvanların
yediği, yeryüzünün yetiştirdikleri oluşmuştur. Nihayet
yeryüzü, ürettikleriyle en güzel hâle ulaştığında;
yaşayanları da, kendilerini kudretli sandıklarında,
gecenin ya da gündüzün bir anında, hükmümüz açığa
çıkıverdi! Onu, sanki bir an öncesinde hiç şe'nlenmemiş
gibi biçip atarız! Tefekkür eden bir topluluk için
işaretleri işte böyle detaylandırıyoruz!
25-)
VAllahu yed'u ila DarisSelâm* ve yehdiy men yeşau ila
sıratın müstekıym;
Allah, Selâm Yurduna
(bedensel sınırlamalar ötesindeki,
hakikatinize bahşedilmiş kuvvelerle yaşam boyutuna)
çağırır ve dilediğini sırat-ı müstakime hidâyet eder.
26-)
Lilleziyne ahsenül Hüsna ve ziyadetün, ve la yarheku
vucuhehüm katerun ve la zilletün, ülaike ashabül
cenneti, hüm fiyha halidun;
İhsan ehline, daha güzeli ve fazlası
vardır... Onların vechlerini
(yüzlerini-şuurlarını) ne kara toz
zerresi (bencillik), ne de (hakikatlerinden
ayrı düşmenin getirisi olan)
zillet kaplar... Onlar sonsuza dek cennet ehlidirler!
27-)
Velleziyne kesebüs seyyiati cezaü seyyietin Bi misliha,
ve terhekuhüm zilletün, ma lehüm minAllahi min asım*
keennema uğşiyet vucuhuhüm kıtaan minel leyli muzlima*
ülaike ashabün nari, hüm fiyha halidun;
(Yaptıklarıyla) kötülükler kazanmış
olanlara gelince; kötülüğün cezası
(=karşılığı=sonucu) onun benzeri olaraktır! Onları
zillet bürür... Onları, Allah'ın, yaptıklarının sonucunu
yaşatmasından koruyacak (hiçbir kuvveleri)
yoktur... Vechleri (şuurları)
gecenin zifirî karanlığına bürünmüş gibidir... Onlar
sonsuza dek cehennem ehlidirler!
28-)
Ve yevme nahşuruhüm cemiy'an sümme nekulü lilleziyne
eşrekû mekâneküm entüm ve şürekâüküm* fezeyyelna
beynehüm ve kale şürekâühüm ma küntüm iyyana ta'budun;
Toplu hâlde onları haşredeceğimiz
süreç... Sonra şirk koşanlara: "Siz ve ortak
koştuklarınız, her biriniz mekânınıza" deriz... Akabinde
onların aralarını ayırmışızdır... Onların ortak
koştukları ise: "Siz bize kulluk etmiyordunuz
(kendi evham ve hayallerinize
tapınıyordunuz)" derler.
29-)
Fekefa Billahi şehiyden beynena ve beyneküm in künna an
ıbadetiküm leğafiliyn;
"Bizimle sizin aranızda Allah, şahit
olarak yeterlidir... Muhakkak ki biz, sizin kulluğunuzun
hakikatinden gâfildik!"
30-)
Hünalike teblu küllü nefsin ma eslefet ve ruddu ilAllahi
MevlahumülHakkı ve dalle anhüm ma kânu yefterun;
Orada her nefs, önceden ne gönderdi ise
onun getirisi olan sonucunu yaşar! Hak Mevlâları olan
Allah'a döndürülmüş; uydurmakta oldukları
(tapınma objeleri)
kendilerinden kaybolup gitmiştir!
31-)
Kul men yerzükuküm mines Semai vel Ardı emmen yemliküs
sem'a vel ebsare ve men yuhricülhayye minel meyyiti ve
yuhricül meyyite minel hayyi ve men yüdebbirul emre,
feseyekulunAllah* fekul efela tettekun;
(Müşriklere) de ki: "Sizi semâdan ve
arzdan kim rızıklandırıyor? Yahut işitme ve görme
kuvvelerinin sahibi kim? Ölüden (ölü hükmündeki
kendini sırf beden sanma yaşamından) diriyi (Hayy
olanın Esmâ'sıyla diri olduğu bilincini) kim
çıkarıyor ve diriden (Hakikati itibarıyla diri iken)
ölüyü (kendi veya karşısındakinin hakikatini
görememe veya kendini sırf beden olarak kabullenip,
toprak olup yok olacağını sanma hâlini)
kim oluşturuyor? Kim Hükmü tedbir ediyor?"... "Allah"
diyecekler... De ki: "O hâlde niye korunanlardan
olmuyorsunuz?"
32-)
Fe zâlikümullahu RabbukümülHakk* femazâ ba'del Hakkı
illedDalal* feenna tusrafun;
İşte Allah! Hak olan Rabbiniz... Gerçek
olan dışında kabulleneceğiniz, dalâlden
(sapık fikirden) başka ne olabilir?
(O hâlde) nasıl saparsınız?
33-)
Kezalike hakkat kelimetü Rabbike alelleziyne feseku
ennehüm la yu'minun;
İşte böylece, Rabbinin inancı bozuk
olanlar hakkında: "Onlar iman etmezler" sözü
gerçekleşmiştir.
34-)
Kul hel min şürekâiküm men yebdeül halka sümme yuıydühu,
kulillahu yebdeül halka sümme yuıydühu feenna tü'fekûn;
De ki: "Ortak koştuklarınızdan, tüm
yaratılmışları ibda edip
(açığa çıkartıp), sonra onu iade eden
(aslına rücu ettiren) kimse var mı?"... De ki:
"Allah tüm yaratılmışları ibda eder (açığa çıkartır),
sonra onu iade eder (aslına rücu ettirir)...
Nasıl döndürülüyorsunuz?"
35-)
Kul hel min şürekâiküm men yehdiy ilel Hakk* kulillahu
yehdiy lil Hakk* efemen yehdiy ilel Hakkı ehakku en
yüttebea emmen la yehiddiy illâ en yühda* fema leküm
keyfe tahkümun;
De ki: "Ortak koştuklarınızdan hangisi
Hakk'a erdirebilir?" De ki: "Allah, Hakk'a hidâyet
eder... Hakk'a erdiren mi tâbi olunmayı hak eder, yoksa
kendisi hidâyet bulmakta yetersiz olan mı? Ne oluyor
size? Nasıl hüküm veriyorsunuz?"
36-)
Ve ma yettebiu ekseruhüm illâ zanna* innez zanne la
yuğniy minel Hakkı şey'a* innAllahe Aliymun Bima
yef'alun;
Onlardan çoğunluğunun tâbi olduğu,
varsandıklarıdır! Muhakkak ki varsayım, gerçeğin yerini
tutmaz! Şüphesiz ki Allah yapmakta olduklarını
(Esmâ'sıyla hakikatleri olarak)
Bilen'dir.
37-)
Ve ma kâne hazel Kur'anu en yüftera min dunillahi ve
lâkin tasdiykalleziy beyne yedeyhi ve tafsıylel Kitabi
la raybe fiyhi min Rabbil alemiyn;
Bu Kur'ân, Allah dûnundakilerin uydurusu
değildir! Aksine, Rabb-ül âlemîn'den olduğu şüphe
götürmeyen; kendinden öncekini tasdik eden, tafsilâtlı,
hakikat BİLGİsi kaynağıdır!
38-)
Em yekulunefterah* kul fe'tu Bi suretin mislihi ved'u
menisteta'tüm min dunillahi in küntüm sadikıyn;
Yoksa "Onu
(Muhammed a.s.) uydurdu!" mu diyorlar?
De ki: "Hadi siz de Onun benzeri bir sûre açığa çıkarın
bakalım ve de Allah dûnunda elinizin erdiği kim varsa
(onu da yardıma) çağırın!
Eğer sözünüzde sadıklar iseniz."
39-)
Bel kezzebu Bima lem yuhıytu Bi ılmihi ve lemma ye'tihim
te'viyluhu, kezâlike kezzebelleziyne min kablihim fenzur
keyfe kâne akıbetüz zâlimiyn;
Hayır! İlmini ihâta etmedikleri ve ne
olduğu hakkındaki bilgisi henüz kendilerine açılmamış
bir şeyi yalanladılar... Onlardan öncekiler de böyle
yalanladılar! Zulmedenlerin sonu nasıl oldu bir bak!
40-)
Ve minhüm men yu'minu Bihi ve minhüm men la yu'minu
Bihi, ve Rabbuke a'lemu Bil müfsidiyn;
Onlardan, Ona
(Kurân'a) iman edecekler de vardır,
Ona iman etmeyecekler de! Rabbin bozguncuları
(Esmâ'sıyla hakikatleri olarak)
daha iyi bilir.
41-)
Ve in kezzebuke fe kul liy ameliy ve leküm amelüküm*
entüm beriyune mimma a'melü ve ene beriy'ün mimma
ta'melun;
Seni yalanlamakta ısrarlı olurlarsa de
ki: "Benim yaptıklarım bana, sizin yaptıklarınız size
aittir! Siz benim yaptığımdan uzaksınız ben de sizin
yaptığınızdan berîyim!"
42-)
Ve minhüm men yestemiune ileyke, efeente tüsmi'ussumme
velev kânu la ya'kılun;
Onlardan, dinliyormuşçasına sana kulak
verenler var... Sağırlara
(algılayamayanlara)
duyurtabilir misin? Hele bir de akıllarını
kullanamıyorlarsa!
43-)
Ve minhüm men yenzuru ileyke, efeente tehdil umye velev
kânu la yubsırun;
Onlardan sana bakanlar da vardır...
Körlere doğru yolu gösterebilir misin, basîretten
yoksunlarsa?
44-)
İnnAllahe la yazlimunNase şey'en ve lakinnenNase
enfüsehüm yazlimun;
Kesinlikle Allah, insanlara zerrece
zulmetmez! Ne var ki, insanlar kendi nefslerine
zulmederler!
45-)
Ve yevme yahşuruhüm keen lem yelbesu illâ sa'aten
minennehari yetearefune beynehüm* kad hasirelleziyne
kezzebu Bilıkaillahi ve ma kânu mühtediyn;
Onları haşredeceği süreçte, sanki
(dünya yaşamında) günün bir saatinden
fazla yaşamayıp bu arada tanışmışlarcasınadır... Allah'a
likâyı (hakikatleri olan Esmâ'nın farkındalığına
ermeyi) yalanlamış olanlar, gerçekten hüsrana
uğramıştır... (Onlar)
hidâyete elverişli değillerdi.
46-)
Ve imma nüriyenneke ba'dalleziy naıdühüm ev
neteveffeyenneke feileyna merciuhüm sümmAllahu şehiydün
alâ ma yef'alun;
Onlara yaşayacaklarını vadettiklerimizin
bazısını hayatında sana göstersek yahut seni vefat
ettirsek de göremesen
(onlar yönünden bir şeyi değiştirmez),
yine onların dönüşleri bizedir... Sonra, Allah
yaptıkları üzerine şahittir.
47-)
Ve likülli ümmetin Rasûl* feiza cae Rasûlühüm kudiye
beynehüm Bil kıstı ve hüm la yuzlemun;
Her ümmet için
(Hakk'ı bildiren) bir Rasûl vardır...
Rasûlleri geldiği vakit aralarında adl üzere (hak
ettiklerine göre) hükmolunur...
Onlar zulme uğratılmazlar.
48-)
Ve yekulune meta hazel va'dü in küntüm sadikıyn;
"Eğer doğru söyleyenler iseniz, bu vaat
(haşr) ne
zaman?" derler.
49-)
Kul la emlikü linefsiy darren ve la nef'an illâ ma
şaAllah* likülli ümmetin ecel* iza cae ecelühüm fela
yeste'hırune saaten ve la yestakdimun;
De ki: "Nefsim için Allah'ın dilediği
haricinde bir zarar ve bir faydaya malîk değilim... Her
ümmetin bir ömrü vardır... Yaşam süreleri tamam
olduğunda, ne bir saat geri kalırlar ve ne de ileri
giderler."
50-)
Kul eraeytüm in etaküm azâbuHU beyaten ev neharen ma zâ
yesta'cilü minhül mücrimun;
De ki: "Gördünüz mü
(düşünün bakalım), şayet O'nun azabı
gece veya gündüzün bir anında gelmiş olsa,
(söyleyin) suçlular neyi acele
isterler?"
51-)
E sümme iza ma vekaa amentüm Bihi, al' ANe ve kad küntüm
Bihi testa'cilun;
(Azap) başınıza geldikten sonra mı
iman edeceksiniz? ŞİMDİ mi? (Oysa)
onu acilen yaşamayı istiyordunuz!
52-)
Sümme kıyle lilleziyne zalemu zuku azâbel huld* hel
tüczevne illâ Bima küntüm teksibun;
Sonra zulmedenlere: "Sonsuz azabı tadın!"
denildi... "Sadece yapmış olduklarınızın getirisi olarak
sonuçlarını yaşamıyor musunuz?"
53-)
Ve yestenbiuneke ehakkun hu* kul iy ve Rabbiy innehu
lehakkun ve ma entüm Bi mu'ciziyn;
"O
(azap) gerçek
midir?" diye senden haber isterler... De ki: "Evet,
Rabbim hakkı için o elbette gerçektir! Siz bundan kaçıp
kurtulamazsınız!"
54-)
Velev enne likülli nefsin zalemet ma fiyl Ardı leftedet
Bih* ve eserrun nedamete lemma raevül azâb* ve kudiye
beynehüm Bil kıstı ve hüm la yuzlemun;
(Kendine) zulmetmiş her nefs
(bilinç), eğer yeryüzünde
bulunan her şeye sahip olsaydı, elbette onu fidye olarak
vermek isterdi! Azabı gördüklerinde pişmanlıklarını
göstermeye hâlleri kalmaz! Aralarında hak ettikleriyle
hükmolunmuştur... Hak ettiklerinin dışında bir şey
yaşamazlar!
55-)
Ela inne Lillahi ma fiys Semavati vel Ard* ela inne
va'dAllahi Hakkun ve lakinne ekserehüm la ya'lemun;
Kesinlikle bilin ki, semâlar ve arzda ne
varsa, muhakkak ki Allah içindir
(O'nun Esmâ'sının işaret ettiği mânâların
açığa çıkışıdır). Kesinlikle
bilin ki Allah'ın bildirimi Hak'tır... Fakat onların
çoğunluğu bilmezler.
56-)
HUve yuhyiy ve yümiytü ve ileyHİ turceun;
"HÛ"! Diriltir ve öldürür! O'na rücu
edeceksiniz
(Hakikatinizin, Esmâ'sıyla yaratılmış
olduğunu Hakk-el yakîn yaşayacaksınız)!
57-)
Ya eyyühen Nasu kad caetküm mev'ızatün min Rabbiküm ve
şifaün lima fiys suduri ve hüden ve rahmetün lil
mu'miniyn;
Ey insanlar! Size, Rabbinizden bir öğüt,
içinizde olan
(şuur) için bir şifa (sağlıklı
düşünme ilacı), iman edenler için bir hüda
(hakikatlerine erdirici rehber)
ve rahmet gelmiştir.
58-)
Kul Bi fadlillahi ve Bi RahmetiHİ fe Bi zâlike
felyefrahu* huve hayrun mimma yecmeun;
De ki: "Allah fazlı olarak ve O'nun
rahmetiyle, işte onunla
(yukarıda sayılanlarla) sevinip
ferahlasınlar (boş ve geçici zevklerle değil)!..
O (rahmet ile yaşanası şeyler), onların
topladıklarından (dünyalıklardan)
daha hayırlıdır."
59-)
Kul eraeytüm ma enzelAllahu leküm min rizkın fecealtüm
minhü haramen ve helâla* kul Aaallahu (uzun bir “a”
sesi) ezine leküm em alAllahi tefterun;
De ki: "Düşündünüz mü, Allah'ın sizin
için rızıktan inzâl ettiğini ki ondan bir kısmını haram,
bir kısmını da helal kıldınız"... De ki: "Allah size
izin mi verdi, yoksa Allah'a iftira mı ediyorsunuz?"
60-)
Ve ma zannülleziyne yefterune alAllahil kezibe yevmel
kıyameti, innAllahe lezu fadlin alenNasi ve lâkinne
ekserehüm la yeşkürun;
Allah hakkında yalan söyleyerek iftira
edenler, kıyamet sürecini ne sanıyorlar? Muhakkak ki
Allah insanlara lütuf sahibidir... Fakat onların
çoğunluğu şükretmezler
(bunu Allah nimetine lâyık şekilde
değerlendirmezler).
61-)
Ve ma tekûnü fiy şe'nin ve ma tetlu minhü min Kur'anin
ve la ta'melune min amelin illâ künna aleyküm şühuden iz
tüfiydune fiyh* ve ma ya'zübü an Rabbike min miskali
zerretin fiyl Ardı ve la fiys Semai ve la asğare min
zâlike ve la ekbere illâ fiy Kitabin mübiyn;
Hangi şe'nde
(hâl) olursan ol; o hâlin ister Kur'ân
okumak, ister bir şeyler yapmak olsun, onunla meşgulken,
hep sizin üzerinize şahitlerdik... Arzda veya semâda
olsun zerre ağırlığınca bir şey Rabbinden gizli kalmaz!
(Hatta) ondan daha küçüğü veya daha büyüğü bile,
Kitab-ı Mubiyn'dedir (İlim mertebesi olan Esmâ
âlemindeki mânânın yazılısı olan âlemler kitabı)!
62-)
Ela inne evliyaAllahi la havfün aleyhim ve la hüm
yahzenun;
Kesinlikle bilin! Allah Veliyy'lerine
korku yoktur ve onlar mahzun da olmazlar.
63-)
Elleziyne amenû ve kânu yettekun;
Onlar ki iman etmişler ve korunmayı
gerçekleştirmişlerdir.
64-)
Lehümül büşra fiyl hayatid dünya ve fiyl ahireh* la
tebdiyle likelimatillah* zâlike hüvel fevzül azîym;
Dünya hayatında da sonsuz gelecekte de
müjde vardır onlara... Allah sözleri için asla değişme
söz konusu değildir! İşte bu aziym kurtuluştur!
65-)
Ve la yahzünke kavlühüm* innel ızzete Lillahi cemiy'an,
HUves Semiy'ul Alîym;
Onların sözü seni mahzun etmesin...
Muhakkak ki izzet tümüyle Allah'ındır... O Semi'dir,
Aliym'dir.
66-)
Elâ inne Lillahi men fiys Semavati ve men fiyl Ard* ve
ma yettebiulleziyne yed'une min dunillahi şüreka'* in
yettebiune illezzanne ve in hüm illâ yahrusun;
Kesinlikle bilin! Semâlarda ve arzda ne
varsa muhakkak ki Allah içindir
(Allah'ın, El Esmâ ül Hüsnâ'sının işaret
ettiği özelliklerini seyretmesi içindir; bunun için de
her şeyi Esmâ'sından yaratmıştır)... (O hâlde)
Allah dûnunda ortak koştuklarına dua edenler (bu
gerçek dolayısıyladır ki) onlara tâbi olamazlar...
(Onlar) ancak (vehmederek)
varsaydıklarına tâbi oluyorlar ve onlar sadece yalan
söylüyorlar.
67-)
"HU"velleziy ceale lekümül leyle liteskünu fiyhi
vennehare mubsıra* inne fiy zâlike leâyâtin li kavmin
yesmeun;
"HÛ" ki sizin için, sükûn bulasınız diye
geceyi, gerekenleri görüp değerlendirmeniz için de
gündüzü oluşturdu... Muhakkak ki algılayabilen bir
topluluk için işaretler vardır.
68-)
Kalüttehazallahu veleden subhaneHU, "HU"vel Ğaniyy* leHU
ma fiys Semavati ve ma fiyl Ard* in ındeküm min sültanin
Bi hazâ* etekulune alAllahi ma la ta'lemun;
"Allah oğul edindi" dediler. Subhan'dır
O!
(Zira) "HÛ" El Ğaniyy'dir
(yarattıklarıyla kayıtlanmaktan ve sınırlanmaktan
berîdir)... Semâlarda ve arzda ne varsa, O'nun
içindir ("El Esmâ"daki mânâların açığa çıkması için)...
İndînizde bununla (iftiranızla)
ilgili bir kanıt yoktur! Allah hakkında, ilminiz olmayan
bir şeyi konuşuyorsunuz!
69-)
Kul innelleziyne yefterune alAllahil kezibe la yüflihun;
De ki: "Allah hakkında yalan uyduranlar
elbette kurtulamazlar!"
70-)
Metaun fiyd dünya sümme ileyna merciuhüm sümme
nüziykuhümül azâbeş şediyde Bima kânu yekfürun;
Dünyadan geçici bir yararlanma; sonra
dönüşleri bizedir! Sonra hakikati inkâr etmeleri
nedeniyle şiddetli azabı onlara yaşatacağız.
71-)
Vetlü aleyhim nebee Nuh* iz kale li kavmihî ya kavmi in
kâne kebüre aleyküm mekamiy ve tezkiyriy Bi ayatillahi
fe alAllahi tevekkeltü feecmiu emreküm ve şürekâeküm
sümme la yekün emruküm aleykum ğummeten sümmakdu ileyye
ve la tunzırun;
Onlara Nuh'un haberini anlat... Hani
kavmine: "Ey kavmim! Eğer konumum ve Allah işaretleriyle
sizi uyarmam size ağır geldiyse,
(artık ben) Allah'a tevekkül
(hakikatimdeki El Vekiyl isminin gereğini yerine
getireceğine iman) ettim! Siz
ve ortaklarınız toplanıp, ne isterseniz yapın; sonra
yaptığınızdan endişe duymayın! Sonra da hiç vakit
geçirmeden, hakkımdaki kararınızı uygulayın."
72-)
Fein tevelleytüm fema seeltüküm min ecr* in ecriye illâ
alAllahi ve ümirtü en ekûne minel müslimiyn;
"Eğer
(bu yüzden) yüz çevirirseniz
(çevirin; zaten) sizden bir karşılık istemedim...
Benim ecrim (yaptığım işin getirisi)
ancak Allah'a aittir... Teslimiyeti yaşayanlardan
olmakla emrolundum."
73-)
Fekezzebuhu fenecceynahu ve men meahu fiyl fülki ve
cealnahüm hâlâife ve ağraknelleziyne kezzebu Bi ayatina*
fenzur keyfe kâne akıbetül münzeriyn;
(Yine de) Onu
yalanladılar... Biz de Onu ve gemide onunla beraber
olanları kurtardık ve onları halifeler kıldık...
İşaretlerimizi yalanlamış olanları ise boğduk!
Uyarılanların sonu nasıl oldu bir bak!
74-)
Sümme beasna min ba'dihi Rusulen ila kavmihim fecauhüm
Bil beyyinati fema kânu li yu'minu Bima kezzebu Bihi min
kabl* kezâlike natbau alâ kulubil mu'tediyn;
Ondan
(Nuh'tan) sonra nice toplumlara,
apaçık deliller (muhtevası özel Esmâ mânâları)
olan Rasûller bâ'settik... Daha önceden yalanlamış
oldukları şeye (gene) iman etmediler... İşte
haddi aşanların kalpleri üzerine böyle mühür vururuz
(şuurları kilitlenir)!
75-)
Sümme baasna min ba'dihim Musa ve Harune ila fir'avne ve
meleihi Bi ayatina festekberu ve kânu kavmen mücrimiyn;
Sonra, bunların ardından Musa'yı ve
Harun'u, işaretlerimiz olarak bâ'settik, Firavun'a ve
ileri gelenlerine...
(Onlar ise)
kibirlendiler ve suçlular toplumu oldular.
76-)
Felemma caehümül Hakku min ındina kalu inne hazâ
lesıhrun mübiyn;
İndîmizden onlara Hak geldiğinde:
"Muhakkak ki bu apaçık bir sihirdir" dediler.
77-)
Kale Musa etekulune lil Hakkı lemma caeküm* esıhrun
hazâ* ve la yüflihus sahırun;
Musa dedi ki: "Size Hak geldiğinde böyle
mi değerlendirirsiniz! Bu bir sihir midir? Sihirbazlar
asla iflah olmazlar."
78-)
Kalu eci'tena litelfitena amma vecedna aleyhi abaena ve
tekûne lekümel kibriyau fiyl Ard* ve ma nahnü leküma Bi
mu'miniyn;
Dediler ki: "Sen bizi, atalarımızın
inancından çevirip ve yeryüzüne beraberce tahakküm etmek
için mi geldin? Biz size
(Musa ve Harun'a)
iman edici değiliz."
79-)
Ve kale fir'avnü'tuniy Bi külli sahırin 'aliym;
Firavun: "Bütün bilgili sihirbazları bana
getirin!" dedi.
80-)
Felemma caes seharetü kale lehüm Musa elku ma entüm
mulkun;
Ne zaman ki sihirbazlar toplandı, Musa
onlara: "Atacağınızı atın" dedi.
81-)
Felemma elkav kale Musa ma ci'tüm Bihis sihr* innAllahe
seyubtıluh* innAllahe la yuslihu amelel müfsidiyn;
Ne zaman ki attılar, Musa: "Sizin ortaya
koyduğunuz sihir kuvvenizdir! Muhakkak ki Allah onu
geçersiz kılacaktır! Şüphesiz ki Allah bozguncuların
yaptığı işi olumlu sonuçlandırmaz!"
82-)
Ve yuhıkkullahul hakka Bi kelimatiHİ velev kerihel
mücrimun;
Allah, Kelimeleri olarak, Hakk'ı
gerçekleştirecektir! Suçluların hiç hoşuna gitmese de!
83-)
Fema amene li Musa illâ zürriyyetün min kavmihî alâ
havfin min fir'avne ve meleihim en yeftinehüm* ve inne
fir'avne lealin fiyl Ard* ve innehu leminel müsrifiyn;
Firavun ve ileri gelenlerinin başlarına
belâ olacağı korkusuyla, Musa'ya, kendi halkından genç
bir gruptan başka kimse iman etmedi... Muhakkak ki
Firavun yeryüzünde zorba hükümran idi! Muhakkak ki o,
israf edenlerdendi!
84-)
Ve kale Musa ya kavmi in küntüm amentüm Billahi
fealleyhi tevekkelu in küntüm müslimiyn;
Musa: "Ey kavmim! Eğer Esmâ'sıyla sizi
yaratmış Allah'a iman etmiş ve teslim olmuşlardansanız,
O'na tevekkül
(hakikatinizdeki El Vekiyl isminin
gereğini yerine getireceğine iman)
edin" dedi.
85-)
Fekalu alAllahi tevekkelna* Rabbena la tec'alna fitneten
lil kavmiz zâlimiyn;
(Onlar da) dediler ki: "Biz Allah'a
tevekkül ettik (El Vekiyl isminin özelliğine iman
ettik, vekîlimiz O'dur)...
Rabbimiz, bizi onların zulmüne alet etme!"
86-)
Ve neccina Bi rahmetiKE minel kavmil kafiriyn;
"Rahmetini bizde açığa çıkararak, hakikat
bilgisini inkâr edenler topluluğundan kurtar."
87-)
Ve evhayna ila Musa ve ahıyhi en tebevvea likavmiküma Bi
mısra buyuten vec'alu buyuteküm kıbleten ve akıymus
Salâte, ve beşşiril mu'miniyn;
Musa ve erkek kardeşine: "Mısır'da
halkınız için evler hazırlayın... Evlerinizi ibadethane
yapın ve salâtı ikame edin... İman edenleri müjdele"
diye vahyettik.
88-)
Ve kale Musa Rabbena inneKE ateyte fir'avne ve meleehu
ziyneten ve emvalen fiyl hayatid dünya, Rabbena li
yudıllu an sebiyliKE, Rabbenatmis alâ emvalihim veşdüd
alâ kulubihim fela yu'minu hatta yeravül azâbel eliym;
Musa dedi ki: "Rabbimiz! Muhakkak ki
Firavun ve ileri gelenlerine, dünya hayatının zinet ve
mallarını sen verdin... Rabbimiz,
(halkı) senin
yolundan saptırsınlar diye mi? Rabbimiz mallarını
sil-süpür; içlerini bunalt! Zira onlar acı azabı
görmedikçe iman etmezler."
89-)
Kale kad ücıybet da'vetüküma festekıyma ve la
tettebianni sebiylelleziyne la ya'lemun;
(Allah) dedi ki:
"İkinizin duasına gerçekten icabet edildi... O hâlde
dosdoğru olun... Cahillerin yoluna tâbi olmayın!"
90-)
Ve cavezna Bi beniy israiylelbahre feetbeahüm fir'avnü
ve cünudühu bağyen ve adva* hatta iza edrekehül ğareku
kale amentü ennehu lâ ilâhe illelleziy amenet Bihi benu
israiyle ve ene minel müslimiyn;
İsrailoğullarını denizden geçirdik...
Firavun ve ordusu haddi aştı ve düşman olarak onları
izledi... Tâ ki boğulma hâli ona erişince: "İman ettim
ki tanrı yoktur, ancak İsrailoğullarının kendisine iman
ettiği vardır. Ben müslimlerdenim" dedi.
91-)
Aaal'Ane (uzun bir “a” sesi) ve kad asayte kablü ve
künte minel müfsidiyn;
"ŞİMDİ mi? Daha önce gerçekten isyan
etmiş ve bozgunculardan olmuştun!"
92-)
Felyevme nünecciyke Bi bedenike li tekûne limen halfeke
ayeten, ve inne kesiyren minen Nasi an ayatina le
ğafilun;
Bu gün senin cesedini karaya vuracağız ki
arkandan gelen kimseler için bir ibret olasın! Ne var
ki, insanlardan birçoğu işaretlerimize karşı kesinlikle
kozalıdırlar!
93-)
Ve lekad bevve'na beniy israiyle mübevvee sıdkın ve
razaknahüm minet tayyibat* femahtelefu hatta caehümül
'ılm* inne Rabbeke yakdıy beynehüm yevmel kıyameti fiyma
kânu fiyhi yahtelifun;
Andolsun ki biz, İsrailoğullarını seçkin
ve emin bir bölgeye yerleştirdik... Onları temiz, saf
şeylerle rızıklandırdık... Kendilerine ilim gelinceye
kadar ayrılığa düşmediler
(ilim geldiğinde yorum farkları yüzünden
ayrılıklar meydana geldi)...
Muhakkak ki Rabbin, kıyamet sürecinde, ayrılığa
düştükleri konularda hükmünü bildirecektir.
94-)
Fein künte fiy şekkin mimma enzelna ileyke
fes'elilleziyne yakreunel Kitabe min kablike* lekad
caekel Hakku min Rabbike fela tekûnenne minel mümteriyn;
Eğer sana inzâl ettiğimizden şüphen varsa
(ey insanoğlu),
senden önce âlemlerdeki işaretlerimizi "OKU"yanlara sor!
Andolsun ki, sana Rabbinden gerçek gelmiştir... O hâlde
sakın kuşku duyanlardan olma!
95-)
Ve la tekûnenne minelleziyne kezzebu Bi ayatillahi
fetekûne minel hasiriyn;
Açığa çıkmış olan Allah işaretlerini
yalanlayanlardan olma!
(Bunu yaparsan)
hüsrana düşenlerden olursun.
96-)
İnnelleziyne hakkat aleyhim kelimetü Rabbike la
yu'minun;
Muhakkak ki haklarında Rabbinin sözü
(ezelî hükmü)
gerçekleşmiş kimseler iman etmezler!
97-)
Velev caethüm küllü ayetin hatta yeravül azâbel eliym;
İsterse onlara bütün mucizeler gelsin
(yine de iman etmezler)...
Acı azabı görünceye kadar!
98-)
Felevla kânet karyetün amenet fenefeaha iymanuha illâ
kavme Yunus* lemma amenû keşefna anhüm azâbel hızyi fiyl
hayatid dünya ve metta'nahüm ila hıyn;
Bir şehir halkı çıkıp iman etmiş olsaydı
da, sonuçta bu imanlarının yararlarını görseydi!
Yunus'un kavmi hariç!
(Kavmi, Yunus'un aralarından ayrılıp
gitmesinden sonra kendilerine azabın geleceğini hissedip
toptan iman ve tövbe ettiler)... İman edince de,
dünya hayatındaki aşağılanma azabını onlardan kaldırdık;
onları muayyen bir süre (nimetlerimizden)
yararlandırdık.
99-)
Velev şâe Rabbüke leamene men fiyl Ardı küllühüm
cemiy'a* efeente tükrihün Nase hatta yekûnu mu'miniyn;
Eğer Rabbin dileseydi, yeryüzünde kim
varsa, elbette hepsi toptan iman ederdi... Olayın
gerçeği bu iken; sen, iman etmeleri için insanları
zorlayacak mısın?
100-)
Ve ma kâne li nefsin en tu'mine illâ Biiznillah* ve
yec'alürricse alelleziyne la ya'kılun;
Kendisini yaratan Allah Esmâ'sının
bileşimi elvermedikçe, bir nefs için iman etmek mümkün
değildir!
(Allah) aklını değerlendirmeyenlerde
(düşünsel) pislik meydana
getirir!
101-)
Kulinzuru ma za fiys Semavati vel Ard* ve ma tuğnil
ayatü vennüzüru an kavmin la yu'minun;
De ki: "Semâlar ve arzda ne oluyor, bir
bakın!"... O işaretler ve uyarılar, iman etmeyen
topluluğa yarar sağlamaz!
102-)
Fehel yentezırune illâ misle eyyamilleziyne halev min
kablihim* kul fentezıru inniy meaküm minel müntezıriyn;
Onlar kendilerinden önce geçmiştekilerin
devirlerindeki
(azap veren olayların)
benzerini mi bekliyorlar? De ki: "O hâlde bekleyin...
Ben de sizinle birlikte bekleyenlerdenim."
103-)
Sümme nünecciy Rusülena velleziyne amenü kezâlik* Hakkan
aleyna nüncil mu'miniyn;
Sonra
(azap geldiğinde)
biz Rasûllerimizi ve iman etmişleri kurtarırız... İman
edenleri kurtarmamız, üzerimize bir haktır.
104-)
Kul ya eyyühenNasu in küntüm fiy şekkin min diyniy fela
a'budülleziyne ta'budune min dunillahi ve lâkin
a'budullahelleziy yeteveffaküm* ve ümirtü en ekûne minel
mu'miniyn;
De ki: "Ey insanlar! Eğer benim Din'imden
kuşku içindeyseniz,
(bilin ki) ben
sizin Allah dûnundaki taptıklarınıza tapınmam! Sadece,
sizi vefat ettirecek Allah'a kulluk ederim! Ben iman
edenlerden olmakla hükmolundum."
105-)
Ve en ekım vecheke lid diyni haniyfa* ve la tekûnenne
minel müşrikiyn;
(Şununla da emrolundum): "Vechini
hanîf olarak Din'e tut (mânâ yüzünü, hakikati
Esmâ bileşimi olan şuurunu, tanrı kavramsız, âlemler
olarak algılanan sistemin hakikati olan soyut Esmâ
mertebesine yönlendir) ve sakın şirk koşanlardan
(Allah dûnunda tanrı vehmederek onu ortak
koşanlardan) olma!"
106-)
Ve la ted'u min dunillahi ma la yenfeuke ve la yedurruke,
fein fealte feinneke izen minez zâlimiyn;
"Allah dûnundaki sana fayda ve zarar
vermeyecek şeylere yönelme! Eğer böyle yaparsan, o zaman
muhakkak ki sen nefsine zulmedenlerden olursun!"
107-)
Ve in yemseskellahu Bidurrin fela kâşife lehu illâ HU*
ve in yüridke Bihayrin fela radde li fadliHİ, yusıybu
Bihi men yeşau min ıbadiHİ, ve "HU"vel Ğafurur Rahîym;
Allah sende bir sıkıntı açığa çıkarırsa,
onu O'ndan başka kaldıracak yoktur! Eğer sende bir hayır
irade ederse, O'nun lütfunu geri çevirecek de yoktur! O,
lütfunu kullarından dilediğine nasip eder... O Ğafûr'dur,
Rahıym’dir.
108-)
Kul ya eyyühenNasu kad caekümülHakku min Rabbiküm*
femenihteda fe innema yehtediy linefsih* ve men dalle
feinnema yedıllü aleyha* ve ma ene aleyküm BiVekiyl;
De ki: "Ey insanlar... Gerçek ki size
Rabbinizden hakikat bilgisi gelmiştir! Artık kim
hakikate yönelirse yalnızca kendi nefsi için yönelmiş
olur; kim de saparsa sadece kendi nefsi aleyhine sapmış
olur! Ben sizin Vekiyliniz
(hakikatinizin şuurunuzdaki
yönlendiricisi) değilim."
109-)
Vettebı' ma yuha ileyke vasbir hatta yahkümAllah* ve
HUve hayrul hakimiyn;
(Rasûlüm) sana
vahyolunana tâbi ol ve Allah hükmü açığa çıkana kadar
sabret... O, en hayırlı Hükmeden'dir. |